لنز چشم

لنزهای تماسی انتخابی عالی برای تقریباً همه کسانی است که نیاز به تصحیح بینایی دارد و نمی خواهند که عینک به چشم بزنند و یا تحت عمل جراحی لیزیک قرار گیرند. این اصول پایه ای هستند که شما باید قبل از مراجعه به چشم پزشک در صورتی که به داشتن لنز چشمی علاقه مند هستید، بدانید.

تا سال ۱۹۷۹ هر کسی که لنزهای تماسی داشت، هر شب آن ها را بر می داشت و تمیز می کرد. اکنون دو نوع لنز با زمان استفاده شان طبقه بندی می شوند:
استفاده روزانه – باید هر شب برداشته شود.
تمدید شده – می توان یک شبه به طور متوالی و معمولاً به مدت هفت روز متوالی بدون برداشتن استفاده کرد.
استفاده مداوم، اصطلاحی است که گاهی اوقات برای توصیف ۳۰ شب متوالی ماندن لنز استفاده می شود – حداکثر زمان استفاده تایید شده توسط FDA برای انواع خاصی از لنزها.

حتی با مراقبت مناسب، لنزهای تماسی (به خصوص تماسی نرم) باید به طور مرتب تعویض شود تا از رسوب و آلودگی لنز جلوگیری شود که خطر عفونت های چشمی را افزایش می دهد.لنزهای نرم این طبقه بندی های کلی را دارند، براساس این که چگونه آن ها باید دور انداخته شوند:
لنزهای روزانه – پس از یک روز دور ریخته می شوند.
لنزهای قابل مصرف – هر دو هفته یا زودتر دور بیاندازید.
لنزهای تعویضی مکرر – بصورت ماهانه یا فصلی دور ریخته می شوند.
لنزهای سنتی (قابل استفاده مجدد) – هر شش ماه یا بیشتر دور ریخته می شوند.
لنزهای تماسی نفوذپذیر گازی، نسبت به لنز بیشتر مقاوم هستند و مانند لنزهای نرم به دور انداخته نمی شوند. اغلب، لنزهای GP می توانند یک سال یا بیشتر استفاده شوند تا نیاز به جایگزین شدن داشته باشند.

تماس دو طرفه برای دید آستیگمات. این ها لنزهای تماسی نرم پیشرفته ای هستند که هم پیش دیابت و هم آستیگمات را تصحیح می کنند، بنابراین شما می توانید بعد از ۴۰ سالگی بدون عینک باشید، حتی اگر دید آستیگمات داشته باشید.

ایا چشم های شما به طور ناراحت کننده ای خشک است؟ لنزهای تماسی نرم به طور خاص برای کاهش خطر ابتلا به علایم چشم خشک مربوط به لنز ایجاد می شوند.

بسیاری از انواع لنزها که در بالا توضیح داده شد، در رنگ هایی که می توانند رنگ طبیعی چشم های شما را افزایش دهند، – یعنی، چشمان سبز را سبزتر می کنند. لنزهای دیگر رنگی می توانند به طور کامل رنگ چشم های شما را تغییر دهند، مانند قهوه ای به آبی.